วันอังคารที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2552

วันอังคารที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2552

บทความน่าสนใจ


สงสัยว่าทำไมน้ำแข็งจึงลอยอยู่บนน้ำได้
พบคำตอบได้

วันเสาร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2552

update ข่าว สาหร่ายปลอม จากจีน


ชาวบ้านผวา-สาหร่ายปริศนาเมดอินไชน่าหวั่นใช้พลาสติกทำ


ผู้ สื่อข่าวรายงานจากจังหวัดเชียงใหม่ ว่า ได้รับการร้องเรียนจากประชาชนว่ามีสาหร่ายที่นำเข้ามาจากประเทศจีนมีลักษณะ เหมือนพลาสติก และนำมาย้อมกลิ่นและสี วางขายตามตลาดสดในพื้นที่จังหวัดจำนวนมาก

โดยสถานที่ผลิตสาหร่ายมาจากเมืองเซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน มีเครื่องหมาย ISO 9001 รับประกันด้วย ระบุว่าเป็นสาหร่ายแห้งจากธรรมชาติ สาหร่ายนำมาต้มในน้ำเดือดแล้วรับประทานได้ทันที

สำหรับ สาหร่ายดังกล่าวประชาชนที่ร้องเรียนเข้ามาเพื่อต้องการให้หน่วยงานที่เกี่ยว ข้องตรวจสอบว่าเป็นของจริงหรือไม่ เนื่องจากฉลากสินค้าไม่มีเครื่องหมาย อย. หรือฉลากสินค้าที่ระบุว่าผ่านการตรวจสอบจากหน่วยงานของประเทศไทย นอกจากนี้ ยังวิตกว่าจะเป็นกรณีเดียวกับไข่ปลอมที่ระบาดในประเทศจีนด้วย

ที่มา จาก hotmail formail


วันเสาร์ที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2552

วันแรกของการทำงาน 100 ชั่วโมง

เห้ยยยยยย เหนื่อยจังเลย

วันนี้ทำงานวันแรก กับทุนโครงการ 100 ชั่วโมง 1 หมื่นบาท ซึ่งเป็นทุนของมหาลัยทุนนี้เป็นทุนการบริการชุมชน ซึ่งเราได้ไปติดต่อที่บ้านพักคนชรา ธรรมปกรณ์ แล้วเขียนโครงการเสนอมหาวิทยาลัยไปแล้วโครงการก็ผ่าน แล้วเราก็ได้ไปทำกับเพื่อนอีก 2 คน

ไปถึงที่ทำงาน เก้า โมง มาวันแรกก็เหนื่อยเลยจริงๆ
ครึ่งเช้าแรก ได้ปัดที่นอน กวาดและถู อาคารนอนชาย ซึ่งมีอุปสรรค คือ มีกลิ่นที่ไม่น่าอยู่ซักเท่าไหร่ ซึ่งถ้าไม่มีผ้าปิดจมูกเราแย่เหมือนกัน

บรรยากาศวันนี้ มีนักเรียนโรงเรียน ซักแห่งนี้แหละ จำไม่ได้แล้ว มาจัดกิจกรรมให้กับคุณตา คุณยาย และมีพวกป้าๆจากอำเภออะไรก็จำไม่ได้แล้วมาเลี้ยงอาหารกลางวัน คุณตาคุณยายที่บ้านพัก ซึ่งนับว่าเป็นกิจกรรมที่ดีต่อสังคมเลยทีเดียว
ตอนเที่ยงๆหน่อยเราก็ไม่ค่อยมีเวลาหยุดพัก เราต้องนั่งขยำมะขามเปียก เก็บจานสังกะสีจากที่ตากแล้วรอตักอาหารให้คุณตาที่บ้านพักอาคารชาย 15 ถัด เพราะอาคารนั้นมี 15 คน แล้วก็เอาไปให้คุณตาที่อาคาร จากนั้นป้าเขาก็บอกว่า ลูกมากินข้าวได้แล้ว ไอ้เราก็ดีใจ เพราะไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า แต่มียายคนนึงบอกว่า มาช่วยยายล้างจาน ซึ่งเราก็ไป ล้างอยู่เกือบ หลายสิบใบ เสร็จแล้วเขาก็ใช้นู่นใช้นี้อีกสาระพัด ซึ่งต้องขอบอกว่า ใช้เราจนคุ้มจริงๆ จากนั้น เราก็ได้มานั่งกินข้าวสักที นั่งคุยกันโครตเหนื่อยเลยหว่ะ

พอกินข้าวเสร็จ ป้าเขาก็ใช้เรามาเด็ดพริกแห้ง ไม่ขนน้ำกระเจี๊ยบ 3 เข่งใหญ่ แจกน้ำให้คุณตาคุณยายบ้าง เอาไข่ออกจากหม้อแล้วมานั่งปลอก แล้วก็จบท้ายด้วยการปลอกขิง

วันนี้ทำงานครัวแบบว่าทุกรูปแบบเลย เห็นคุณตาคุณยาย แล้วคิดถึงตัวเองว่า เราไม่อยากแก่เลย เพราะเราเห็น พอแก่แล้วบางคนก็เหมือนเด็กที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ บางคนงอแง่เหมือนเด็ก บางคนจะลุกจะเดินก็ยาก การทำงานวันนี้ทำให้ฉันรู้จักคุณค่าของเงินว่า ความเราจะทำงานได้เงินมาแต่ละบาทแต่ละสตางค์มันเหนื่อยแค่ไหน ต้องอดทน ทำให้นึกถึงพ่อกับแม่ พ่อจะพูดเสมอว่า ใช้เงินให้ประหยัด เงินทองมันหายาก ซึ่งมาวันนี้เราเข้าใจจริงๆว่าเงินนี้กว่าจะได้มายากจริงๆ

พอกลับมาถึงหอก็อ่านหนังสือและทำการบ้านนิดหน่อยเพราะพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานอีก ปะเดี๋ยวจะไม่มีเวลาทำการบ้าน ต้องทำทั้งสองอย่างควบคู่กันไปให้ดี ทั้งทำงานและทั้งการเรียน

เพราะฉันไม่ใช่คนเก่ง ฉันจึงต้องขยัน
แม้ว่าสุดท้ายแล้วคนขยันจะแพ้คนเก่ง แต่ฉันก็ภูมิใจเพราะฉันได้พยายามทำให้ดีที่สุดแล้ววว

วันศุกร์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ช่วงเวลาแห่งการรอยคอย....ใครบางคน


การรอคอย เป็นเรื่องที่ทรมาน
โดยเฉพาะ . . . การรอคอยที่ จะกลับมาพบกัน
หรือรอคอย ใครสักคน ที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
ยิ่งรอ . . . ยิ่งเหมือนเข็มนาฬิกา เดินช้าเท่าตัว
จากเวลาที่นานอยู่แล้ว ก็ดูเหมือนยิ่งนานกว่าเดิม

และการดำเนินชีวิต ระหว่างการรอคอยนั้น
ก็มีตัวแปรมากมาย ที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ
เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเอง
. . . พอๆ กับความอ่อนไหว

แต่ก็เป็นโอกาสดี . . . ที่จะให้ระยะทาง เป็นเครื่องวัดความรู้สึก
พิสูจน์ความแข็มแรง . . . ของความรัก
โดยวัดจากการกระทำ ความเสมอต้นเสมอปลาย
และความอดทนด้วยเงื่อนไข ของความลำบากแห่งกาลเวลา
และตัดสินว่า . . . การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่ กับการอยู่ห่างกัน

ต่างคนต่างก็ต้องทำใจให้เข้มแข็ง กับอารมณ์ต่างๆ ที่คอยรบกวน
และคอยชักจูง ออกนอกลู่นอกทาง
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย ที่วันหนึ่ง เราพบว่า . . .
คนคนหนึ่ง คือ . . . คนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
ใครสักคน . . . ที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน มันไม่ใช่เรื่องง่าย
และคนที่จะฝ่าฝัน กับการบีบคั้นแห่ง การรอคอย . . .
. . . กลับมาหาเราได้ ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

เพราะฉะนั้น ย่อมหมายถึง . . .
ความรู้สึกที่เขามีอยู่ . . . ก็คงไม่ได้ธรรมดา
ที่สามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ . . .
และเมื่อถึงเวลานั้น . . . สิ่งที่รอคอย ย่อมเกิดค่ามหาศาล

ชีวิต . . . จึงจำเป็น ต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากว่าเป็นใครสักคน . . . ที่มีค่าแก่การรอคอย
. . . แต่หากรอคอยแล้ว มีแต่ทำให้คุณเจ็บ และเจ็บ
ก็สู้อย่ารอ . . . จะดีกว่า . . .


อ้างอิงจาก บทความ ดอกทานตะวัน